Thuis was ik de jongste van vier zussen. Al sinds mijn jeugd leerde ik te overleven van dag tot dag, zonder veel zekerheid over de toekomst.
Mijn nicht trouwde met een Koreaanse man en keerde terug met een groot huis, een luxe auto en handen vol gouden sieraden. Elke keer als ze terugkwam, raasde het gerucht door het dorp dat haar leven radicaal was veranderd.
“Trouw met een Koreaan, dan komt alles goed. Ik ken er een die perfect voor jou is!” zei ze vaak. In het begin aarzelde ik, maar haar schitterende situatie deed mijn hoop opbloeien. Wie wil er niet ontsnappen aan armoede?
Via mijn nicht kwam ik bij een bemiddelingsbureau terecht. Na verschillende gesprekken ontmoette ik Lee Min Ho, een 45-jarige ingenieur uit Seoul. Zijn beleefde houding, gebrekkig Spaans en belofte van een comfortabel bestaan gaven mij vertrouwen.
Drie maanden gesprek verder deed hij mij een huwelijksaanzoek. Ik accepteerde, niet uit liefde, maar gedreven door de droom die mijn nicht mij had voorgehouden: mijn leven omgooien.
Op de trouwdag voelde ik mij in het kleine dorp als een echte prinses.
Hij stuurde tien gouden staven die mijn armen en nek bedekten. Het hele dorp was vol bewondering over mijn fortuin. Mijn nicht straalde en zei: “Zie je wel, ik heb gelijk!”
Die avond, na het huwelijksfeest, gingen we naar een chique hotel in de stad voordat we naar Korea zouden vliegen. Mijn hart bonsde van spanning en zenuwen.
Hij stapte uit de douche, trok een badjas aan en ging op het bed zitten. Terwijl ik het laken optilde om te gaan slapen, stokte mijn adem.
Onder het laken lagen talloze mannequins, in verschillende maten, tactisch neergelegd alsof ze sliepen. Hun bleke gezichten met grote ogen en vreemde glimlachen, sommige gekleed in trouwjurken, gaven mij een griezelig gevoel.
In paniek schreeuwde ik. Hij glimlachte zachtjes, liep naar een pop toe, pakte die op en stamelde: “Mijn nieuwe vrouw… is mijn vrouw…”
Tremmend deed ik een stap achteruit, terwijl koude rillingen over mijn rug kruipen. Hij voegde eraan toe: “Wees niet bang… Zij zullen je beste vrienden worden…”
Dat was niet de man met wie ik telefonisch had gesproken. Dit was een man die het contact met de werkelijkheid kwijt was.
Al mijn dromen van een comfortabel leven met een eigen huis en auto vielen in duigen. Ik besefte dat ik bedrogen was. Ik sprong op en rendde het hotel uit, recht naar de lobby.
Buiten stond mijn nicht op mij te wachten. Ze leek niet verbaasd over mijn angstige uitdrukking. “Ik weet het,” zei ze kalm, “ik heb je een beter leven geregeld. Je zult een rijke man hebben, een huis in Seoul… Maak je geen zorgen, hij is alleen een beetje vreemd.”
Met tranen in mijn ogen keek ik haar aan. “Je hebt gelogen…” fluisterde ik. Ik geloofde geen woord meer van haar en vluchtte weg, zonder om te kijken.
Later zorgde ik ervoor dat het huwelijk werd geannuleerd en keerde terug naar mijn dorp.
Mijn leven werd niet rijker, maar ik leerde een waardevolle les:
- Geluk kun je niet bouwen op bedrog en leugens.
- De droom om je leven te veranderen, koop je niet met goud of zilver.
- En je raakt die droom ook niet door tekort aan inzicht of waakzaamheid.
Essentiële boodschap: Ware verandering komt voort uit eerlijkheid en realistische verwachtingen, niet uit illusies van materiële rijkdom.
Dit verhaal waarschuwt ons om voorzichtig te zijn met wie en wat we vertrouwen, vooral als het gaat om levensveranderende beslissingen.