Drie keer ben ik getrouwd geweest, elke keer met de hoop een toegewijde, zorgzame en perfecte partner te zijn. Mijn eerste echtgenoot verliet mij met de mededeling dat hij moe was van mij, omdat ik volgens hem alleen maar kookte en verder niets voor hem deed.
Destijds begreep ik niet wat ik meer had moeten doen om zijn liefde en aandacht te behouden. Zo stond ik er ineens alleen voor met twee kinderen.
Met de komst van mijn tweede man dacht ik dat ik inmiddels precies wist hoe een huwelijk werkte. Opnieuw gaf ik mezelf volledig, werd weer moeder, en deed mijn uiterste best om het hem naar de zin te maken.
Toch bleek het deze keer veel ingewikkelder te zijn. De financiële situaties waren krap; hij verdiende nauwelijks genoeg, en ook ik moest werken.
Toen ik ziek werd, kreeg ik echter een rauwe waarheid te zien over mijn tweede echtgenoot. ⬇️⬇️
Hij wilde geen zwakke en zieke vrouw aan zijn zijde. Zonder enige spijt vertrok hij en vond snel een ander.
Mijn derde huwelijk ontstond bijna toevallig; ik ontmoette hem op straat en hielp hem zijn leven weer op de rails te krijgen. Terwijl ik werkte, gaf ik hem de helft van mijn inkomen, ondanks dat hij nauwelijks iets voor mij deed.
Recentelijk stelde hij ineens dat ik onverzorgd was, oud oogde en mezelf niet meer verzorgde.
Dat hoor ik van een man die slechts drie jaar jonger is dan ik, zich jong en krachtig acht, terwijl ik als een oude ruïne word weggezet. Gefrustreerd besloot ik hem geen financiële steun meer te geven, waarop hij mij meteen uitmaakte voor gierig en alle mogelijke verwijten uitte.
“Van binnen voel ik dat een man naast je zou moeten staan, als het hoofd van het gezin, maar ik kan deze profiteur niet langer verdragen.”
Nu sta ik op een kruispunt en weet ik niet hoe ik verder moet. Jarenlang heb ik met hem samengeleefd, gewerkt en hem ondersteund. Maar wat als niemand mij straks meer wil? Oude vrouwen worden immers zelden bemind… Of vergis ik mij?
- Ik probeerde steeds de ideale vrouw te zijn, maar dit bracht mij weinig geluk.
- Mijn ervaringen laten zien hoe kwetsbaar relaties kunnen zijn, vooral met veranderende omstandigheden.
- De angst om oud en verlaten te worden houdt mij nu bezig.
Belangrijk inzicht: Ondanks het verlangen naar een stabiele partner, leert mijn verhaal dat wederzijdse steun het fundament vormt van een duurzaam huwelijk.
Ter afsluiting laat mijn levensverhaal zien dat liefde en loyaliteit niet vanzelfsprekend zijn. Wat telt is respect en begrip aan beide zijden, en dat het zorgen voor elkaar wederzijds blijft. Alleen zo kan men voorkomen dat men in eenzaamheid eindigt, ongeacht het aantal huwelijken dat achter de rug is.